Brasschaat, 5 maart 2021 – Met zijn vijftienen hebben wij samen de liturgie van Wereldgebedsdag gevierd. De vrouwen in Vanuatu weten wat het is om je huis te verliezen aan stormwinden. Zij gaven ons het beeld mee van de man die zijn huis op een rots zette. Hij staat symbool voor de mens die zijn leven op de onwankelbare God bouwt.

Vanuit de katholieke kerk werd het licht van Bethlehem naar de plek van samenkomst gebracht, Kapel De Olijftak.

We luisterden naar verhalen van mensen op de rand van overleven, naar een getuigenis ook van een Syrische vrouw die haar vreugde aan de Rots, God, te danken had. We zongen, we baden, we beleden, we beseften. De liturgische schikking gaf hoop: doeken die zand en water uitbeeldden met schelpjes daarop en rotsen. En vanuit de rotsen bloemen, die bloeien. In het midden een grote witte roos, voor die Broeder die het ons heeft voorgedaan en die ons over de hele wereld met elkaar verbindt.

Een warm en bemoedigend moment en voor Brasschaat een nieuw begin van levend oecumenisch samenzijn.